Η ουλίτιδα αποτελεί τη συχνότερη πάθηση των ούλων. Οφείλεται στα μικρόβια του στόματος που δεν αφαιρούνται αποτελεσματικά με το βούρτσισμα και προκαλεί φλεγμονή, πόνο και αιμοραγία από τα ούλα. Αν θεραπευτεί, η φλεγμονή είναι πλήρως αναστρέψιμη. Αν όμως παραμεληθεί μπορεί να εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα, δηλαδή επέκταση της φλεγμονής και καταστροφή του οστού που στηρίζει τα δόντια η οποία είναι μη αναστρέψιμη. Συνεπώς, είναι πολύ σημαντική  η πρόληψη και ο τακτικός οδοντιατρικός έλεγχος σε συνδυασμό με σωστή στοματική υγιεινή, ώστε τυχόν προβλήματα να εντοπίζονται και να θεραπεύονται αποτελεσματικά σε αρχικό στάδιο.

Τις τελευταίες 2 δεκαετίες τα οδοντικά εμφυτεύματα έχουν καθιερωθεί ως μια εξαιρετικά αξιόπιστη και προβλέψιμη επιλογή για την αποκατάσταση ελλειπόντων δοντιών αλλά και περιπτώσεων όπου έχουν χαθεί όλα τα δόντια. Με την εφαρμογή σύγχρονων τεχνικών η διαδικασία είναι ανώδυνη και με μικρή μετεγχειριτική ταλαιπωρία, ενώ είναι δυνατή η αποκατάσταση ατροφικών γνάθων με προχωρημένες τεχνικές οστικής ανάπλασης.

Συχνά η τερηδόνα προκαλεί τέτοια καταστροφή στα δόντια ώστε να καταλήγει σε φλεγμονή του πολφού (νεύρα και αγγεία του δοντιού), με αποτέλεσμα έντονο πόνο ή πρήξιμο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, προκειμένου να μπορέσει να διατηρηθεί το δόντι είναι απαραίτητο να γίνει απονεύρωση για να μπορέσει στη συνέχεια να αποκατασταθεί το χαλασμένο κομμάτι του δοντιού. Τα ποσοστά επιτυχίας της ενδοδοντικής θεραπείας είναι πολύ υψηλά και ανεξάρτητα από την ένταση του πόνου ή του πρηξίματος.

Αποκατάσταση δοντιών που λείπουν ή κατεστραμμένων δοντιών με γέφυρες ή στεφάνες. Με τη χρήση ολοκεραμικών υλικών τελευταίας γενιάς παρέχει κορυφαία αισθητική αποφεύγοντας το ”γκριζάρισμα” που προκαλούν οι συμβατικές μεταλλοκεραμικές αποκαταστάσεις.

Πολύ συχνά οι φρονιμίτες δεν έχουν τον απαιτούμενο χώρο για να ανατείλουν στη στοματική κοιλότητα, με αποτέλεσμα να προκαλούν προβλήματα όπως πόνο, πρήξιμο ή βλάβη στα διπλανά δόντια. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνιστάται η αφαίρεσή τους, η οποία απαιτεί περιορισμένης έκτασης χειρουργική επέμβαση. Αυτό σημαίνει ότι η ταλαιπωρία του ασθενούς είναι μεγαλύτερη απ’ ότι μια απλής εξαγωγής αλλά, αν ακολουθούν πιστά οι οδηγίες που δίνονται, ο πόνος είναι ελεγχόμενος και τα συμπτώματα υποχωρούν πλήρως σε 5-7 μέρες.